حجاب در ایران باستان

قبل از آنکه اسلام وارد ایران شود زنان ایرانی از حجاب کامل برخوردار بودند و به عنوان برترین و معروفترین زنان در دنیا  شناخته می شدند.تمدن پژوهانی همچون ویل دورانت درباره زنان دوران هخامنشیان معتقد است که آنها تنها زمانی از خانه بیرون می آمدند که به صورت خود پوشیه زده باشند و هرگز آشکارا با مردان جامعه اختلاط نداشتند همچنین در منابع یونانی نیز آمده که در زمان هخامنشیان هرگاه لازم بود، زنان ایرانی از خانه خارج شوند، درون چادرهای در بسته ای قرار می گرفتند.

 با اینکه استفاده از چنین چادری را ویژه ثروتمندان می دانستند اما افراد عادی جامعه نیز از مشابه کوچکتر آن استفاده میکردند و حتی پژوهشگران گفته اند این چادر که پوششی برای زنان بوده، به تدریج ظاهر آن تغییر کرده و به صورت امروز در آمده ولی نام چادر همچنان بر آن باقی مانده است از آنجا که ایرانیان از دیرباز به پاکدامنی اهمیت می دادند، زنانشان با چادر یا پوشش های دیگری که آنها را میپوشاندند و در میان مردان ظاهر می شدند.

از همین رو فرشی از دوران هخامنشی بر جای ماند است در تصویری روی آن زنان با لباس پرچین و چادری کوتاه و نازک همراه با دامنی نیم گرد نقش بسته است که نشان از پوشش آن زمان زنان می باشد. ازطرفی در دوران مادها هم برای زنان لباس های مخصوصی وجود داشته است حتی در آن دوران برای سر زنان پوششی مناسبی تهیه دیده بودند.

دوران هخامنشی که بعد از شکست مادها بر ایران حکومت می کردند برای زنان پوششی خاص تعریف کرده بودند، در آن زمان زنان چادری مستطیل شکل به دور خود بر روی همه لباس ها می انداختند و زیر آن پیراهن بلند و شلواری بلند تا مچ پا بر تن می کردند.

با توجه به آثار باقی مانده بر روی سنگ، پوست و... از دوران حکومت های ایرانی که در موزه های مختلفی در دنیا نگهداری می شود می توان به مهر سنگی استوانه ای که در موزه لوور فرانسه اشاره کرد، در این مهر سنگی تصویر شاهزاده ایرانی به همراه ندیمه هایش هک شده است که شاهزاده با چادر و ندیمه هایش با سرپوش ترسیم شده اند.

همچنین سنگی در ارگیلی ترکیه وجود دارد که زنان ایرانی سوار بر اسب را با پوشش چادر نمایش داده است که همه اینها نشان از آن دارد که از قدیم الایام پوشش زنان در ایران مسئله ای مهم بوده است و از آن ابتدا حجاب در ایران حتی زمانی که اسلام نبوده مورد توجه زنان  قرار می گرفته است.

از شواهد و کتاب‌های دیگر دینی ایرانیان باستان و مندرجات آنها و نیز اندرزنامه‌های دینی و اخلاقی گوناگونی که وجود داشته، استنباط می‌شود هر چند که رعایت حجاب در هیچ‌یک از دوره‌ های ایران پیش از اسلام تکلیف و دستور دینی نبوده است، اما جامعه ایرانی از دوران‌های باستان، حفظ حجاب و «پوشیده رویی» را یک نوع وظیفه اخلاقی و سنتی می‌دانسته‌ که رعایت آن به تدریج جزو سنن ملی و وظیفه اخلاقی مردم ایران شد.

حال بگذریم که عده‌ای هم معتقدند که پوشش در قبل از اسلام از چنان محدودیت‌های شدیدی برخوردار بوده که با آمدن اسلام زنان بیشتر احساس آزادی و رهایی کرده‌اند، اما متاسفانه در این روزها عکس آن القاء می‌شود که تنها با تحقیق و تفحص بیشتر می‌توان دست خیانت دشمنان عقیده ایرانیان مسلمان را برملا کرده، به اهداف شوم آنها پی برد.